Hello, thank you
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
13 Mei 2014 | Rusland, Moskou
Dag 2 in Moskou. Gister hadden we geen woorden voor deze bijzondere stad, vandaag proberen we steeds nieuwe woorden uit. Nationalistisch, bizar, groot, groots, immens, imposant, statig, overweldigend... Een greep uit de pogingen. En toch lukt het niet om hiermee Moskou te beschrijven. Het is een stad met veel verschillende gezichten waarvan we zelfs de meest zichtbare niet goed kunnen zien.
Gister rond half 4 kwamen we in Moskou aan en werden we door een naamloze man, maar met een naambordje voor ons, opgehaald en naar het hostel gebracht. Inmiddels zijn we erachter dat de geur die we toen in het hostel roken - scheet en zweet - bij het hostel hoort. We hebben een 6 persoons kamer voor ons alleen en ons territorium gelijk afgebakend: op alle 6 bedden liggen spullen van ons, even als op de tafel en in de vensterbank. Het is fijn om zo een thuishaven te creëeren, want de cultuurshock is groot, groter dan verwacht. Niet alleen de taal barrière zorgt voor moeilijkheden (in de supermarkt, bij de metro, de weg vragen of even snel water kopen, Engels is totaal onbekend) maar ook het verschil in mentaliteit is veel groter dan gedacht. Strikt, schoon, streng zijn woorden die opkomen als we door het park lopen en overal mannen (en af en toe een vrouw) in uniform tegenkomen; 9 verschillende uniformen hebben we geteld. Vandaag in het Kremlin werden we letterlijk teruggefloten toen we niet over het zebrapad overstaken én toen we te lang op het zebrapad bleven staan. Big brother is watching you - dat gevoel krijgen we erbij.
Een van de momenten van gister die me bij zal blijven, is het beeld van de jongen in groen uniform die hand in hand met z'n vriendin in casual spijkerbroek en vestje door het park wandelt en haar haar uit d'r gezicht streelt. Het groene uniform deed ons denken aan de tijd die we met 4 mei hebben herdacht, het meisje zag eruit alsof ze in Amsterdam kon rondlopen. Het paste niet bij elkaar en was toch aandoenlijk. Misschien is het contrast tussen deze twee typerend voor Moskou: aan de ene kant het strenge, strakke regime dat we associeren met een negatief historisch besef, aan de andere kant het losse en westerse dat er hand in hand mee gaat.
Wat betreft de taal barrière: verder dan hallo en dank u wel komen we niet, en zelfs dat kostte ons meer dan 24 uur. Hierdoor kost alles ontzettend veel tijd en kunnen we minder doen dan we willen. Van alle grote toeristische plannen die we voor vandaag hadden, hebben we maar twee uitgevoerd: het Kremlin bezocht en St. Basil's Catherdral (je weet wel, die kathedraal die op het Disney kasteel lijkt) bezocht. Daarna waren we dood op. Een bezoek aan de supermarkt is geweldig spannend en we proberen elke keer iets nieuws, maar het is ook een beproeving want wie weet of er wel echt yoghurt in het pak zit? Vanwege gebrek aan taalkundige vaardigheden is het helaas ook nog niet gelukt om de metro te pakken, ook omdat de mevrouw van de informatie niet erg veel informatie kon geven. In ieder geval niet in het Engels en ook niet met handen en voeten. We denken dat het niet alleen de taal barrière is, maar ook een andere state of mind: waar we ook om hulp vragen, echt geholpen worden we niet. Echt heel vriendelijk bejegend ook niet.
Vandaag na het bezoek aan het Kremlin begon het te regenen, een flinke bui die na 10 minuten weer ver was. Wij stonden onder een brug te schuilen, samen met een stuk of 8 anderen. Een eindje verderop stond een man in pak onder een boom, moederziel alleen met z'n aktetas, hopend niet te nat te worden. Uiteindelijk besloot hij naar ons plekje onder de brug te rennen; daar aangekomen bleef het stil. In Nederland - of in ieder geval in de plattelandsstadjes die ik ken, Dokkum, Middelburg en ja, Groningen - zou er zeker iemand een opmerking geplaatst hebben. We hebben hem immers allemaal zien staan. 'Wat een weertje hè?' 'Joe, nou, wat een bui'. Dat is precies waarom ik met trots een plattelandskindje ben, hoe kneuterig ook, ik maak graag opmerkingen over het weer tegen iemand die doorweekt aan komt rennen.
Ook in het hostel zijn de meeste gasten afstandelijk, net als de receptionist die we toch elke keer zien (slaapt die man niet?) Geen groet bij binnenkomst in de keuken, geen oogcontact, geen erkenning van ons bestaan. Thea vroeg of het veilig is hier: ja, ik voel me veilig ondanks dat ik weet dat ik m'n paspoort goed in de gaten moet houden. Maar ik voel me niet bijzonder welkom.
Dat alles gezegd, moet er natuurlijk ook gezegd worden dat het geweldig is dat we hier zijn, we kijken onze ogen uit en vinden het helemaal geweldig. Ja, het is vermoeiend en soms frustrerend, maar we zijn in Rusland! Gisterochtend waren we nog in Nederland en vandaag zijn we in een hele andere wereld. Alleen al het feit dat we hier zijn is geweldig, laat staan dan we lekker kunnen rondlopen, uit eten kunnen gaan en zelf eten kunnen kopen, in het park ontbijten en vodka drinken uit onze camping bekers (ja, dit hebben we allemaal gedaan). Het is een enorm avontuur en het is allemaal nog maar net begonnen - we hebben er zin in!
Liefs
-
13 Mei 2014 - 18:53
Vinnie:
Wauw wat kun jij mooi schrijven zeg :)
Klinkt als een mooi avontuur.. wat ik mij afvroeg; merk je ook wat van de spanningen mbt de Oekraïne?
Groetjes en veel plezier! -
13 Mei 2014 - 19:54
Jet Van Der Woude:
wat een avontuuur Kyra. wat een anderee wereld is het daar.
Maar mooi om eens mee te maken.
Veel plezier samen Liefs va Oma -
13 Mei 2014 - 22:59
Letty:
Ja Kyra een hele andere wereld daar! En niet bepaald vriendelijke mensen! Wel een land met veel historische schatten! Wees voorzichtig.. -
14 Mei 2014 - 07:56
Lilian:
Hey lieverd, op maar een paar uur vliegafstand en maar 2 uur tijdsverschil zo'n andere wereld moet inderdaad wel even een shock zijn geweest voor jullie. Maar dit is wat je wil en je doet het. Beleef het met alles wat je in je hebt en geniet! We blijven je met veel plezier volgen. Dikke kus,
Mam -
14 Mei 2014 - 09:13
Marjolein:
Weer echt een leuk stukje Kyr, je kunt goed schrijven :) Ook leuk om over jullie avonturen te lezen, Rusland lijkt mij een bizarre wereld! Veel plezier nog daar! -
15 Mei 2014 - 09:38
Theo:
Prachtige sfeerbeschrijving voor de thuisblijvers, Kyra. Heel mooi: wil jij niet toevallig reisverslaggever worden? Soort Floortje? Hoop nog veel van je te lezen de komende weken. Goede reis met de trein vandaag. Kusje, pappa. -
15 Mei 2014 - 20:26
Danique:
Lief zusje,
Inderdaad een prachtige sfeerbeschrijving, bijna poetisch.. Misschien moet je je maar richten op een carriere in de reisverslaggeving. Bijzondere ervaring lijkt me, met die (ogenschijnlijke) kille afstandelijkheid en de strenge orde. Bizar dat je werd berispt voor het niet op het zebrapad lopen, volgens mij weet je niet wat je meemaakt als je dat hoort. Sinds vanmiddag is het lange treinen begonnen. Ik ben erg benieuwd hoe dat is.
Kus van je zus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
