Dromen van Mekka en Madurodam
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
19 Mei 2014 | Rusland, Irkoetsk
Op de tweede dag in de trein hebben Isolde en ik vriendjes gemaakt met Rustam, a.k.a. De Arabier: een Rus met Arabische en Franse achtergrond, die gelukkig goed Engels kon (ook al vond hij zelf van niet) en heel vriendelijk was. We hebben veel met hem gepraat, hij was blij om z'n Engels te kunnen oefenen en wij waren blij om eindelijk begrepen te worden.
De Arabier werkt met oliepijpen maar heeft ook bij de politie gewerkt en is uitgezonden geweest. Voor zijn huidige werk moet hij dagenlang reizen: eerst twee dagen in de trein (degene waar wij hem tegenkwamen), dan een andere trein, dan een bus, dan een helikopter - nog eens twee dagen. Dan werkt hij twee maanden op locatie en moet hij dat hele eind weer terug. Rustam heeft een goed beeld op de verschillen tussen Rusland en de westerse wereld, ondanks dat hij nooit Rusland uit geweest is hij wel wereldwijs. Hij heeft veel buitenlandse vrienden en was ook maar wat blij dat hij ons op Facebook mocht toevoegen. Een tegenstelling met Andrej, een van onze coupé-genoten, die ook ver moest reizen voor z'n werk maar t allemaal wel prima vond (net als de andere Russen die we konden begrijpen), beschrijft De Arabier het leven in Rusland als zwaar. Een heel zwaar leven, maar dan echt. Hard werken, veel reizen, koude winters, armoede. Hij vond ook het feit dat overal afval langs het spoor ligt - geen afvalverwerkingssysteem - een verschrikking. Hij beseft zich dat hij het voor Russische begrippen nog erg goed heeft, maar ook dat de wereld meer te bieden heeft. Vanuit zijn geloof is zijn grootste droom om eens naar Mekka te kunnen reizen. Vanuit zijn hart is zijn grootste droom Madurodam zien.
Rustam heeft veel indruk op ons gemaakt, vooral omdat hij zoveel berusting en toch wat triests uitstraalde. Een soort aanvaarding van zijn lot als werkende in het Russische systeem, maar met het besef dat het anders kan. Maar ook met het besef dat het voor hem niet weggelegd is, dat andere leven. Hij was zo blij dat hij ons heeft ontmoet in de trein, hij hunkert naar een verbreding van z'n horizon en wil zoveel mogelijk Engels leren én lezen. Van hem kregen we het boekje The old man and the sea van Ernest Hemingway, hij had m net uit en vond t in het Engels zo mooi dat t 'm ontroerde, in het Russisch vond ie t maar niks. Een Rus gevangen in z'n land... We hopen van harte dat hij ooit Madurodam mag zien.
De Arabier werkt met oliepijpen maar heeft ook bij de politie gewerkt en is uitgezonden geweest. Voor zijn huidige werk moet hij dagenlang reizen: eerst twee dagen in de trein (degene waar wij hem tegenkwamen), dan een andere trein, dan een bus, dan een helikopter - nog eens twee dagen. Dan werkt hij twee maanden op locatie en moet hij dat hele eind weer terug. Rustam heeft een goed beeld op de verschillen tussen Rusland en de westerse wereld, ondanks dat hij nooit Rusland uit geweest is hij wel wereldwijs. Hij heeft veel buitenlandse vrienden en was ook maar wat blij dat hij ons op Facebook mocht toevoegen. Een tegenstelling met Andrej, een van onze coupé-genoten, die ook ver moest reizen voor z'n werk maar t allemaal wel prima vond (net als de andere Russen die we konden begrijpen), beschrijft De Arabier het leven in Rusland als zwaar. Een heel zwaar leven, maar dan echt. Hard werken, veel reizen, koude winters, armoede. Hij vond ook het feit dat overal afval langs het spoor ligt - geen afvalverwerkingssysteem - een verschrikking. Hij beseft zich dat hij het voor Russische begrippen nog erg goed heeft, maar ook dat de wereld meer te bieden heeft. Vanuit zijn geloof is zijn grootste droom om eens naar Mekka te kunnen reizen. Vanuit zijn hart is zijn grootste droom Madurodam zien.
Rustam heeft veel indruk op ons gemaakt, vooral omdat hij zoveel berusting en toch wat triests uitstraalde. Een soort aanvaarding van zijn lot als werkende in het Russische systeem, maar met het besef dat het anders kan. Maar ook met het besef dat het voor hem niet weggelegd is, dat andere leven. Hij was zo blij dat hij ons heeft ontmoet in de trein, hij hunkert naar een verbreding van z'n horizon en wil zoveel mogelijk Engels leren én lezen. Van hem kregen we het boekje The old man and the sea van Ernest Hemingway, hij had m net uit en vond t in het Engels zo mooi dat t 'm ontroerde, in het Russisch vond ie t maar niks. Een Rus gevangen in z'n land... We hopen van harte dat hij ooit Madurodam mag zien.
-
20 Mei 2014 - 00:26
Philip En Titia:
Lieve Kira,
We vinden het heel geweldig dat je deze reis bent begonnen en wens je veel plezier en hopen dat je zonder problemen weer gezond en met vele indrukken terugkomt.
We verheugen ons erop, nog meer over jullie reis te lezen. Groetjes oom Ph. en tante Ti. -
20 Mei 2014 - 09:45
Lilian:
Hay lieverd, wel een sneu verhaal over De Arabier, ik kan me grootsere wensen voorstellen dan een bezoek aan Madurodam! Enfin, ieder zijn ding!
We houden contact en blijven jullie blog volgen.
Dikke kus en knuffel uit Zweden, Pap & Mam -
29 Mei 2014 - 09:42
Danique:
Kyr,
wat een fantastisch verhaal over Rustam, ik zit hardop achter mijn computer te lachen :) Niet over de ellende die hij beschrijft uiteraard, dat klinkt erg schrijnend. Maar die droom....
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
