And a happy New Year

Na meer dan twee weken met de auto onderweg te zijn geweest en meer dan 3000km afgelegd te hebben, kwamen we 30 dec aan in Kaapstad. Het was zowel bevrijdend als bedroevend om afstand te doen van ons witte bakkie: gelukkig hoeven we niet in de drukke, heuvelachtige stad links te rijden. Maar we hebben ons autootje de afgelopen week wel gemist, ondanks dat in Kaapstad je de meeste stukken kunt lopen en voor de rest een (goedkope) Uber regelt. Vooral voor de langere afstanden is een auto eigenlijk onmisbaar… en we hadden na al die tijd ook wel een beetje een band opgebouwd.

Oud en nieuw hebben we gevierd met Frank en Linda. Zij kwamen net uit Nederland en zaten nog vol energie om alles te doen, te ontdekken en op avontuur te gaan, terwijl wij juist net een paar dagen bij aan het komen waren in ons comfortabele AirBnB appartement. Dus toen we de 31e uit eten gingen, konden zij ons prachtige verhalen vertellen over wat je in Kaapstad allemaal kan zien en beleven. We hebben heerlijk gegeten, zijn naar de Waterkant gegaan voor live muziek, aftellen tot nieuwjaar en vuurwerk, en daarna naar het centrum voor een drankje en een dansje. Was erg gezellig om met zulke leuke mensen het nieuwe jaar in de luiden!

We vonden Kaapstad een heerlijke stad, waar je rustig slenterend kan rondkijken, winkelen of op zoek kan naar een restaurant – ook ’s avonds. Er is veel te doen, veel te zien en we hebben dan ook als super-toeristen een 2-dagen ticket gekocht voor de bekende rode Hop-on-Hop-off bus. Voor ons was het vooral een comfortabele manier om de langere afstanden (naar de stranden, de natuurgebieden) te reizen en eerlijk is eerlijk, het was ook nog eens informatief om de oordopjes in te doen en te luisteren naar standaard toeristeninformatie in 18 talen. Zonder ons witte bakkie was de rode bus dan toch een goede optie.

Na Kaapstad gingen we twee dagen naar Stellenbosch, midden in de wijnlanden. Zoals gezegd, vooral op dit soort afstanden (45 min rijden vanaf Kaapstad) is een auto onmisbaar. We hadden gehoord en gelezen dat er een trein (of eigenlijk, een metro) naar Stellenbosch gaat. Een significant goedkopere optie dan een taxi (een verschil van ongeveer.. 2000%) en als je een 1e klas ticket koopt en midden op de dag reist, volledig veilig. Dus wij met de trein naar Stellenbosch. Wat een avontuur. Onduidelijke bewegwijzering, niet weten in welke trein je zit, blijkbaar moeten we overstappen, vertraging, nog meer vertraging, in de brandende hitte wachten op de volgende trein maar niemand weet wanneer - en of - die komt (zo’n twee uur later, bleek). Op goed geluk in een trein stappen die in de goede richting rijdt, roepend naar de chauffeur: ‘Stellenbosch? Stellenbosch?’ Allemaal met de backpacks, twee kleine rugzakken en de tas met blikvoer, een flink gesleep dus. We hebben er ongeveer 5 uur over gedaan. Erg avontuurlijk, gekletst en gelachen met andere gestrandde reizigers en blij dat we het gehaald hebben, maar geef mij toch maar de NS.. (of een auto).

De wijntour in Stellenbosch was geweldig: prachtige landgoederen, heerlijke wijnen, goed gezelschap en lekker eten. We hebben veel geleerd van Alan, onze praatgrage maar enigszins haperende tourleider (hij viel soms midden in een zin stil, waardoor je niet wist of hij een reactie verwachtte of niet. En net als je een reactie wilde geven, ging hij weer verder waar hij gebleven was). Hij wilde over alles wel uitleggen, van hoe wijn gemaakt wordt tot waarom we de maan zien en hoe hij al 20 jaar met zijn tinnitus leeft. Enigszins aangeschoten maar zeer tevreden kwamen we weer terug in ons hostel. We hebben zoals gezegd over het algemeen prima hostels, maar ik zal blij zijn als ik straks langer dan 2 dagen op één plek zit. Het is super dat we zo veel rondreizen (we zitten nu in Simon’s town, vlak bij de pinguins van Boulder’s beach, na een probleemloze treinrit van 2 uur vanuit Stellenbosch) en zo veel van het land kunnen zien. Maar elke keer die backpack meeslepen, onze tas met blikvoedsel organiseren, en na twee nachten alles weer inpakken en erachter komen dat het elke keer moeilijker wordt om die backpack dicht te krijgen. Het wordt tijd om voor langere tijd op een plek te zitten, de backpack helemaal uit te pakken en even op te bergen, en me ergens thuis te voelen. Helaas doen we dit niet samen maar vliegt Anton al snel (12 jan) weer terug naar Stockholm. Hij vliegt vanaf Johannesburg en we waren van plan om met de trein vanuit Kaapstap daar naartoe te gaan, maar helaas zat de trein helemaal vol. En ach, we hebben misschien voorlopig wel genoeg treinavontuur gehad..

Ik blijf daarna nog een paar dagen in Johannesburg, trek dan de 14e in mijn kamer in Pretoria en begin 16 januari met het coschap Moeder en Kind. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zijn maar heb erg veel zin om een nieuwe plek te verkennen en er 2 maanden te blijven. Ondanks dat we in Pretoria wat vrijheid zullen moeten inleveren ten behoeve van veiligheid, heb ik heel veel zin om te beginnen. En in de weekenden zullen Linda en ik er zoveel mogelijk op uit trekken om nog meer van dit prachtige land te verkennen!