The final chapter
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
11 September 2010 | Nederland, Amsterdam
Ik zit in de trein van Leiden naar Amsterdam, ik kom tot rust en denk terug aan de afgelopen tijd. De afgelopen paar dagen stonden in het teken van mijn nieuwe opleiding: inschrijving, bevestiging daarvan, kamer zoeken, bezichtigen, contract tekenen, studievereniging en studieboeken. Verhuizen, de eerste colleges, nieuwe mensen leren kennen, studeren, boodschappen doen.. Het 'gewone' leven begint weer, alle drukte en stress van de westerse wereld. Hoewel ik soms nog wat onwennig om me heen kijk en m'n avondeten het liefst met stokjes eet, is alles weer gewoon zoals het was. Of juist niet. Er is iets veranderd, iets ontastbaars, iets onbenoembaar. Misschien ben ik het.
De afgelopen paar dagen heb ik ook veel gedacht aan onze ervaring in Vietnam. De tijd is tegelijkertijd omgevlogen en stil blijven staan. We hebben zoveel gedaan maar zijn er toch zo kort geweest. De laatste paar dagen waren behoorlijk emotioneel, omdat je in zo'n korte tijd een hele hechte band met een aantal mensen op kan bouwen. Een voorbeeldje: de woensdag voor vertrek is er een nieuwe vrouw binnengekomen, een ex-leprapatient die nog last heeft van wonden die verzorgd moeten worden. Ik heb haar een aantal keer haar medicijnen gegeven en ben toen even naast haar gaan zitten, heb haar hand (zonder vingers) vastgepakt en in het Nederlands wat tegen haar gepraat. Voor mij kost dit vijf minuten tijd en is dit heel normaal. Toen ik afscheid van haar nam, bleek dat het voor haar helemaal niet normaal was. Ze heeft me geknuffeld en liet me maar niet los, tranen over haar wangen omdat ik weg ging. Die paar minuten van mijn tijd, hebben voor haar een veel grotere betekenis. Iemand stond bij haar stil, raakte haar aan en respecteerde haar. Zo zijn er meer verhalen van mensen van wie wij het leven veranderd hebben, 'change a life' is absoluut van toepassing. Zowel voor ons als voor hen. In zo'n korte tijd kan je zo veel bereiken!
De afgelopen paar weken hebben heel veel indruk gemaakt. Wat wij als groep, maar ook allemaal als individu hebben ervaren, is ontzettend bijzonder. We zijn op dezelfde plaats geweest en hebben als groep veel dingen samen gedaan. Toch heeft iedereen zijn of haar eigen, unieke verhaal. Dit verhaal willen we overbrengen op zo veel mogelijk mensen, het liefst op iedereen! Daar gaan we de komende tijd heel hard aan werken, met activiteiten door het hele land. Allemaal op onze manier, maar als groep met hetzelfde doel. Schouder aan schouder: samen staan we sterk!
De afgelopen paar dagen heb ik ook veel gedacht aan onze ervaring in Vietnam. De tijd is tegelijkertijd omgevlogen en stil blijven staan. We hebben zoveel gedaan maar zijn er toch zo kort geweest. De laatste paar dagen waren behoorlijk emotioneel, omdat je in zo'n korte tijd een hele hechte band met een aantal mensen op kan bouwen. Een voorbeeldje: de woensdag voor vertrek is er een nieuwe vrouw binnengekomen, een ex-leprapatient die nog last heeft van wonden die verzorgd moeten worden. Ik heb haar een aantal keer haar medicijnen gegeven en ben toen even naast haar gaan zitten, heb haar hand (zonder vingers) vastgepakt en in het Nederlands wat tegen haar gepraat. Voor mij kost dit vijf minuten tijd en is dit heel normaal. Toen ik afscheid van haar nam, bleek dat het voor haar helemaal niet normaal was. Ze heeft me geknuffeld en liet me maar niet los, tranen over haar wangen omdat ik weg ging. Die paar minuten van mijn tijd, hebben voor haar een veel grotere betekenis. Iemand stond bij haar stil, raakte haar aan en respecteerde haar. Zo zijn er meer verhalen van mensen van wie wij het leven veranderd hebben, 'change a life' is absoluut van toepassing. Zowel voor ons als voor hen. In zo'n korte tijd kan je zo veel bereiken!
De afgelopen paar weken hebben heel veel indruk gemaakt. Wat wij als groep, maar ook allemaal als individu hebben ervaren, is ontzettend bijzonder. We zijn op dezelfde plaats geweest en hebben als groep veel dingen samen gedaan. Toch heeft iedereen zijn of haar eigen, unieke verhaal. Dit verhaal willen we overbrengen op zo veel mogelijk mensen, het liefst op iedereen! Daar gaan we de komende tijd heel hard aan werken, met activiteiten door het hele land. Allemaal op onze manier, maar als groep met hetzelfde doel. Schouder aan schouder: samen staan we sterk!
-
12 September 2010 - 09:32
Jvdwoudeleen:
Kyra, ik bewonder je zo. jij bent een zonnetje dat warmte uitstraalt. Blijf zo je bent. Liefs van je Oma -
13 September 2010 - 08:11
Danique:
Lieve kleine, grote zus,
Ik ben ontzettend trots op wie je bent en wat je doet. Veel succes met alle nieuwe dingen in je leven en ik kom gauw bij je kijken!
Dikke kus,
je zus -
13 September 2010 - 20:17
Suzy Q:
Zo waar! sluit me bij je aan, volgens mij zijn wij veranderd :) tot de 22e!!
Dikke knuf xx -
13 September 2010 - 22:50
Alexandra Snouck H. :
Hee!
Veel plezier en succes in Leiden en nog activiteiten voor Vietnam!
Ik kom snel even kijken hoor :D doen we een wijntje haha;)
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
