Not your everyday journey

Dragoman belooft dat hun reizen niet alledaags zijn; na 5 dagen met de omgebouwde vrachtwagen in Mongolie onderweg te zijn geweest, geloof ik ze. Wegen zijn schaars en als er al zandweggetjes zijn, moet je geluk hebben als je weet waar je naartoe gaat en de weg begaanbaar is. In 3 dagen hebben we 3 keer vastgezeten, urenlang stenen gezocht en de truck uitgegraven, een aantal rivieren overgestoken omdat we de brug niet aandurfden en peentjes gezweet als we 't toch op een brug probeerder. Iedereen helpt mee, we zorgen voor elkaar en douchen? Daar doen we voorlopig niet aan. Dus het is alles behalve alledaags en daardoor zo ontzettend gaaf! Het truckleven lijkt enigszins op het treinleven omdat afstanden ook lang kunnen zijn en we naar het voorbijtrekkende landschap kunnen staren, maar is vooral een stuk gezelliger (en hobbeliger). Een potje kaarten, een boekje lezen, een beetje kletsen, een dutje doen.... Maar ook lekker vaak een (wild)plaspauze en stoer op 't dak van de truck zitten voor 't prachtige uitzicht.

De groep is gevarieerd maar matcht heel goed en zodra het kamp 's avonds is opgezet, het kampvuur aanstaat en de eerste biertjes opengetrokken worden, vallen alle verschillen weg en praat ons oudste lid van de groep, 74, rustig mee over mannen en voegt toe dat ze 't liefst een man van 10 jaar jonger wil want de mannen van haar leeftijd zijn zo chagrijnig en saai...

Mongolie blijft een betoverend land met zeer vriendelijke mensen, magische landschappen en heel veel niets. Het is juist deze leegte di ehet zo bijzonder maakt: uitgestrekte graslandschappen met heveuls in de verte, een kudde grazende paarden (of koeien, of schapen, of geiten, of jaks) en een keer een joert. Leegte, niks, uitgestrekt, prachtig. Wakker worden om 5.30 is fris maar mooi want het is al licht en het uitzicht vanuit de tent is onbeschrijflijk. In een joert slapen met uitzicht ove reen meer (waar de eerste avond gelijk maar even een duik in genomen moest worden... skinny) is geweldig en als na een koude nacht 's ochtends iemand je houtkacheltje aan komt steken is dat de beste manier om wakker te worden - met daarna weer een duik in 't meer, kan niet beter.

Een paar dagen later in een internet cafe: Inmiddels is de eerste week alweer voorbij en gaan we vanavond, na 2 dagen luxe joert kamp en warmwaterbronnen, weer wildkamperen. Aan een rivier deze keer, dus al onze zwembehoeften kunnen bevredigd worden. De tijd vliegt voorbij, de dagen zijn lang en warm, de nachten koud. Gelukkig hebben we 2 leuke Zweedse jongens om ons wamr te houden ;) (alhoewel met z'n 4en in een tent misschien niet het beste idee was...) De groep komt nog losser en de biertjes worden met nog meer plezier gedonken, nog meer verhalen verteld en ervaringen gedeeld.

Afgelopen dagen hebben we veel in de truck gezeten maar gelukkig ook heerlijk kunnen wandelen door de bossen (ja, af en toe komen we bomen tegen in deze groote leegte) en gister een nomandenfamilie bezocht. Ondanks het enigszins ongemakkelijke gevoel van met 15 westerse toeristen een joert binnen denderen, was het een bijzondere ervaring en heel fijn om gezien te hebben. We hebben jakboter, Jakyoghurt en vanochtend ook eindelijk jakmelk geprobeerd (die stond op de bucketlist!)

De trein lijkt alweer zo lang geleden en het leven van een toerist in een groep toeristen bevalt steeds beter. Het feit dat we zelf niks hoeven te regelen (afgezien van boodschappen doen, schoonmaken etc) was in het begin heel gek maar nawat oefen in loslaten een heerlijk gevoel. We hebben geen besef van tijd, dag of locatie en laten alles heerlijk over ons heen komen. Een nieuwe ervaring voor deze twee regelneefjes maar zeker erg leuk! we weten dus ook niet of en wanneer we weer bereik hebben of een internetcafe tegenkomen... Dus jullie horen 't wel weer!