I love BJ

I love BJ

De t-shirts met I love BJ zullen we dan nooit dragen, we houden wel oprecht van Beijing. Veel rustiger dan gedacht, minder smog dan gevreesed, geweldig voedsel en heerlijk om rond te lopen. Hoewel de stad wel vermoeiend is na 3 weken Mongolische leegte,voelt Beijing heel prettig, vriendelijk aan en vermaken we ons ontzettend. ‘s Avonds dansen mensen op straat en in de parken en toen we de eerste avond met een grote verbaasde lach ernaar stonden te kijken, werd ik direct ten dans gevraagd. Ja, ik heb gedanst in het park met een wildvreemde man en het was geweldig! Niet dat ik er ook maar iets van snapte...

Isolde en ik hebben gelukkig allebei een voorliefde voor supermarkten, minimarktjes, rommelmarkten, alle typen markten die je maar kan bedenken. We waren nog niet aangekomen of we stonden al in een mini-winkeltje vreemde snoepjes te kopen (nadat we met onze vieze was door Beijing hadden gelopen om geld te pinnen voor de wasmachine, een ervaring op zich). De kledingmarkt is een dagtrip waard, alleen al omdat je dan alle tijd hebt om de prijs 80% te laten zakken (jawel, tassen vol geld weg, maar we hebben nergens teveel voor betaald!)

De trip naar de Muur was een hele bijzondere ervaring, niet zozeer omdat de Muur zo bijzonder was (dat was ‘t natuurlijk wel, historisch gezien maar ook gewoon heel mooi), maar vooral omdat we zo veel lol hebben gehad met elkaar en onze chauffeur. We gingen met de twee Nederlanders die we in de trein hebben ontmoet, Thomas en Julia, ‘s ochtends vroeg op zoek naa reen busje richting Jinshanling - een van de minst toeristische stukken van de muur. Na 2 uur rijden stopten we bij een klein restaurantje, nadat meneer Bosui (de chauffeur) heel vaak bier had geroepen. Wij maar lachen en nice roepen, want veel meer qua communicatie konden we niet. Wisten wij veel dat we echt om 11 uur ‘s ochtends bier voorgeschoteld kregen! Gelukkig ook een geweldige lunch, groente vers uit de tuin en tofu zo lekker als ik ‘m nog nooit heb gehad. Nou hadden we de dag ervoor wat interessante dingen gegeten (haai, zeester, zeepaard, kakkerlak, schorpioen enzo, you know, the usual), dus onze nieuwe Nederlandse vriendjes voelden zich niet zo lekker. Zo naar zelfs dat halverwege het prachtige stukje cultureel erfgoed, Julia moest overgeven en de bosui van de lunch daar heeft achtergelaten. Gelukkig hadden we alle tijd en we vonden het na de zwaren stukken klimmen ook heerlijk om even een pause te nemen van de warmte, de zon en het druipen van het zweet, dus we hebben een mini-picknick bij een van de torens gehad. De terugweg was een beproeving omdat onze chauffeur niet alleen heel grappig is, maar ook heel grappig rijdt... Of wel als een idioot.

Eenmaal terug in Beijing hebben we een geweldig diner met onze Zweedse vrienden gehad: een soort gourmetten met zoveel mogelijk bijzonder eten. Het was hun laatste avond in Beijing dus dat hebben we flink gevierd in een retrogame kroeg waar we Mariokart en Uno hebben gespeeld. Vandaag is ons rustdagje want ondanks dat we hier nog maar 3 dagen zijn, voelt het al seen hele week omdat we al zo veel gedaan hebben. Elke dag is een feestje en we hebben zo veel leuke ervaringen dat ik nog wel 10 blogs nodig heb om het allemaal te vertellen (er komt trouwens nog een blog van vorige week, maar ik heb zo veel moeite gehad met het uploaden van die blog dat ik m even oversla. Het is geweldig om met ons kleine groepje (Thomas, Julia, de twee Zwedenen wij) af en toe af te kunnen spreken maar ook lekker ons eigen ding te kunnen doen. Tegelijkertijd komt het einde van de reis voor mij steeds dichterbij en gaat Isolde nog door naar Vietnam, waar ik enorm jaloers op ben en ik heb nog helemaal geen zin om naar huis te gaan! Ik besef het me ook nog niet helemaal, maar dat hoeft ook niet. We genieten nu, intens en oprecht,van deze geweldige stad en dat blijven we nog een paar dagen doen. Ik hou van Beijing.