Een nieuw Avontuur

De laatste dag van de overlanding tour, we zijn onderweg naar UB en nemen vanavond afscheid van onze nieuwe vriendjes. We hebben gezongen, gelachen, gedanst en af en toe een traan gelaten. De groep was perfect, ieder met zijn/haar eigen rol en elkaar in ons waarde latend. Ondanks dat we meer onderweg waren dan verwacht en we een aantal keer vast hebben gezeten, ben ik van de truck en de hobbelweggetjes gaan houden - net als van wildplassen en haren wassen in de rivier. De laatste nacht wildkamperen was heel bijzonder, compleet met schitterende ondergaande zon, kampvuur met gitaar- en vioolspel, goed gezelschap en een drankje. Een voor een ging iedereen slapen, tot we nog maar met z'n tweeën over waren. We hebben t moment om te gaan slapen zo lang mogelijk gerekt, om het maar niet voorbij te laten zijn. Maar nu is het toch echt tijd voor het volgende gedeelte van de reis.Vanmiddag komen we aan in UB en gaan we nog een middag en avond met de groep doorbrengen, daarna gaat ieder z'n eigen weg. Sommigen blijven nog een paar dagen, anderen vliegen morgen naar huis of de volgende bestemming. Wij pakken morgen de trein naar Beijing, een rit van ongeveer 25 uur - eitje! Een groter contrast tussen de twee omgevingen, de mongolische rust en de drukte van Beijing, zal even wennen worden; gisterenavond kampeerden we voor t eerst redelijk dicht bij een stad en weg, en we werden direct onrustig van alle lichtjes en beweging. Drie weken in afzondering in de Mongoolse leegte was een verademing: de rust en de ruimte, de gezelligheid van ons kleine groepje, alleen op de wereld. In Beijing zijn Iso en ik weer alleen in de massa, het wordt heel gek om weer op elkaar aangewezen te zijn. Nooit gedacht dat ik groepsreizen zo'n succes zou vinden! Nou moet ik erbij zeggen dat we ook wel een hele leuke groep zijn, zowel volgens de staff als de reizigers die ervaring hebben met groepsreizen zijn wij een van de allerbeste, leukste en gezelligste groepen ooit. Zelfs de twee oude mannetjes hebben hun plekje en hun vieze grapjes worden gedoogd. Toch kijk ik ook uit naar alles zelf doen, mn eigen eten koken wanneer ik daar zin in heb, een beetje rondwandelen of juist een route uitstippelen op mn eigen tempo. Onze eigen keuzes maken en lekker aanmodderen met de lonely planet: waar zullen we nu eens heen gaan? En ik kijk inmiddels, na 10 dagen zonder, echt enorm uit naar een douche. Het was een geweldige tour, maar het einde is in zicht en dat is goed: op naar het volgende avontuur! 12 juni 2014We staan bij de Chinese grens en wachten op... wat de douane dan ook allemaal moet doen. Een lange trein vol toeristen (hordes Duiters en Nederlanders - we bleven maar even Nederlands met elkaar spreken) en jawel, twee Zweedse jongens in de coupé. Het treinen begint weer als avontuur te voelen; vanochtend was het nog heel surreëel en hadden we nog niet t gevoel dat we weer zo lang gingen treinen. Toen we onze andere twee Zweedse jongens op t vliegveld af hadden gezet en terug liepen naar Tsogi's auto (hij bracht ons daarna naar t treinstation), noemde ik zijn auto uit gewoonte 'the truck'. Het is eengek gevoel om de groep achter te laten, maar ook heel leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten. We hebben al hele gezellige gezamelijke plannen gemaakt!We hebben grootse plannen in Beijing, van fietsen door de hutongs tot minstens 5 verschillende insecten eten en alle toeristische activiteiten die men hoort te doen in Beijing. Het leuke is dat we de meiden uit de trein vanuit Rusland weer gaan zien, net als Nicole, die ook mee was op de Mongolië tour. De nieuwe Zweden zitten bij ons in t hostel en de twee Nederlanders gaan we vast ook nog zien in de stad. Na het ene extreme uiterste in Mongolië (leegte, natuur, niks) naar het andere in Beijing (toeristen, stadse hitte, smog) zal even aanpassen worden maar het vooruitzicht op een nieuw avontuur is veelbelovend en we hebben er zin in!