Make everyday a happy day
Door: Suus en Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
20 Augustus 2010 | Vietnam, Hanoi
(Dit verslag hebben Suzanne en ik op 16 augustus geschreven maar het lukte niet om hem ook op mijn pagina te zetten. Wil je niks missen, kijk dan regelmatig op durfjijmee.waarbenjij.nu)
Ik kijk nu naar mijn handen, tien gezonde vingers die dit verhaal nu schrijven. Vandaag hebben we voor het eerst echt gezien wat de ziekte lepra voor gevolgen kan hebben. Mijn gezonde vingers zijn niet vanzelfsprekend: we hebben vandaag een rondleiding door het ziekenhuis gekregen en zijn daar keihard mee geconfronteerd. Wij doen moeilijk over een gescheurde nagel, hier hebben sommige mensen geen vingers meer. Of alleen maar ‘stompjes’.
De gevolgen van lepra gaan verder dan dit. Niet alleen lichamelijke verminking, maar ook verstoting door de omgeving. Patienten, ex-patienten, hun kinderen en kleinkinderen zijn geisoleerd in dit lepradorp. In het ziekenhuis worden patienten goed verzorgd, maar dat lost niet alles op. Het stigma is zo groot, dat kan je je in Nederland niet voorstellen als je het nooit gezien hebt. Dat is natuurlijk ook de reden dat we hier zijn, dat we hieraan begonnen zijn en mee verder gaan.
Het helpen is vandaag begonnen, we hebben ‘s middags geholpen met het maken van bezems bij twee ex-leprapatienten in het dorp. Ook deze mensen zijn verstoten door hun omgeving nadat ze lepra kregen. Ze zien hun kinderen niet, laat staan hun kleinkinderen. De bezems die ze maken, brengen maar liefst 30 cent op. Wij hebben met z’n 6en ongeveer een kwart van een bezem gemaakt, zij maken per dag twee bezems. We wilden graag twee bezems kopen, zij wilden ze ons cadeau doen. We hebben erop gestaan ze te betalen, ze konden ons een plezier doen door met ons op de foto te gaan (dus die gaan we zo proberen te uploaden)! Onder het werken hebben we een persoonlijk gesprek gevoerd en het was zo bijzonder om te zien hoe open en hartelijk deze mensen waren, zo vriendelijk, daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren
(Even tussendoor, gelukkig hebben we hier een geweldige computer en internetverbinding, dus valt de WIFIverbinding nooit weg en loopt de computer nooooit vast. Gelukkig maar, dus na 100maal proberen is deze blog nu onder mijn naam gepost, maar zou onder Kyra gaan )
Vanaf morgen beginnen de ochtendstages en gaan we allemaal iets heel bijzonders doen. Suusje gaat met Hedda interviews in het dorp doen (al wilde ze liever alleen, we houden allemaal van Hedda) en Kyrtje gaat uit haar neus peuteren op het strand (dat moest van Suus, eigenlijk ga ik schoenen maken met Aury). We gaan twee geweldige weken tegemoet, hoewel het lijkt alsof we hier al veel langer zijn. It giet oan! We houden jullie op de hoogte, net als iedereen hier, dus (even reclame) check regelmatig durfjijmee.waarbenjij.nu oook voor foto’s en leuke weetjes! (bijvoorbeeld dat Stephanie eigenlijk heel aardig is…)
Xing Chao
Ik kijk nu naar mijn handen, tien gezonde vingers die dit verhaal nu schrijven. Vandaag hebben we voor het eerst echt gezien wat de ziekte lepra voor gevolgen kan hebben. Mijn gezonde vingers zijn niet vanzelfsprekend: we hebben vandaag een rondleiding door het ziekenhuis gekregen en zijn daar keihard mee geconfronteerd. Wij doen moeilijk over een gescheurde nagel, hier hebben sommige mensen geen vingers meer. Of alleen maar ‘stompjes’.
De gevolgen van lepra gaan verder dan dit. Niet alleen lichamelijke verminking, maar ook verstoting door de omgeving. Patienten, ex-patienten, hun kinderen en kleinkinderen zijn geisoleerd in dit lepradorp. In het ziekenhuis worden patienten goed verzorgd, maar dat lost niet alles op. Het stigma is zo groot, dat kan je je in Nederland niet voorstellen als je het nooit gezien hebt. Dat is natuurlijk ook de reden dat we hier zijn, dat we hieraan begonnen zijn en mee verder gaan.
Het helpen is vandaag begonnen, we hebben ‘s middags geholpen met het maken van bezems bij twee ex-leprapatienten in het dorp. Ook deze mensen zijn verstoten door hun omgeving nadat ze lepra kregen. Ze zien hun kinderen niet, laat staan hun kleinkinderen. De bezems die ze maken, brengen maar liefst 30 cent op. Wij hebben met z’n 6en ongeveer een kwart van een bezem gemaakt, zij maken per dag twee bezems. We wilden graag twee bezems kopen, zij wilden ze ons cadeau doen. We hebben erop gestaan ze te betalen, ze konden ons een plezier doen door met ons op de foto te gaan (dus die gaan we zo proberen te uploaden)! Onder het werken hebben we een persoonlijk gesprek gevoerd en het was zo bijzonder om te zien hoe open en hartelijk deze mensen waren, zo vriendelijk, daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren
(Even tussendoor, gelukkig hebben we hier een geweldige computer en internetverbinding, dus valt de WIFIverbinding nooit weg en loopt de computer nooooit vast. Gelukkig maar, dus na 100maal proberen is deze blog nu onder mijn naam gepost, maar zou onder Kyra gaan )
Vanaf morgen beginnen de ochtendstages en gaan we allemaal iets heel bijzonders doen. Suusje gaat met Hedda interviews in het dorp doen (al wilde ze liever alleen, we houden allemaal van Hedda) en Kyrtje gaat uit haar neus peuteren op het strand (dat moest van Suus, eigenlijk ga ik schoenen maken met Aury). We gaan twee geweldige weken tegemoet, hoewel het lijkt alsof we hier al veel langer zijn. It giet oan! We houden jullie op de hoogte, net als iedereen hier, dus (even reclame) check regelmatig durfjijmee.waarbenjij.nu oook voor foto’s en leuke weetjes! (bijvoorbeeld dat Stephanie eigenlijk heel aardig is…)
Xing Chao
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
