Basse again
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
15 Maart 2010 | Gambia, Banjul
Gisteravond ben ik teruggekomen van, ja, alweer Basse. We hadden een fieldtrip van de fieldworkers training, een soort afsluitende ervaring want de trainingen zijn afgelopen. Mooi op tijd, want vandaag was m'n laatste dag bij MRC. Time flies, ongelovelijk!
De fieldtrip was super leuk, we waren met een groep van een stuk of 10, en we zijn niet alleen naar Basse geweest, maar ook naar Keneba en Farato en Salikenni en en en... nouja, heel veel dorpen dus, de namen zeggen jullie natuurlijk helemaal niks. Woensdag zijn we vertrokken, Gambian time 8 uur (lees: half 10) en serieus, als ik dacht dat de wegen naar Basse erg waren, de weg naar Keneba was de overtreffende trap. Gelukkig hadden we een busje met airco, dus de ramen konden dicht blijven dus niet overal stof. Zoals ik ook al bedacht op de terugweg van m'n vorige trip naar Basse: Afrika is heel mooi als je in een auto met air conditioning zit. We hebben heel veel gezien, veel rondleidingen en uitleg gekregen, heel vaak gehoord hoe belangrijk het werk dat de fieldworkers doen wel niet is (wat het natuurlijk ook is, maar nadat je dat 3 keer gehoord hebt, weet je dat wel. Gambianen houden van herhalen..) Ik heb heeeel veel foto's gemaakt, en ik besef me dat ik de foto's van de eerste keer naar Basse ook nog niet ge-upload heb, maar ondanks dat ze op het usb-stickje staan én ik het usb-stickje zowaar bij me heb, ga ik ze niet uploaden want het internet is zo traag dat ik hier dan morgen nog zou zitten (en morgen ga ik voor het eerst naar Marina nursery school, dus dat kan niet)
Goed, de trip. Er is zooo veel te vertellen dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Laat ik eerst zeggen dat ik het heel erg naar m'n zin heb gehad, dat ondanks de hitte en de hobbelweggetjes het een super leuke ervaring was. We hadden elke dag een vol programma, al helemaal voor Gambiaanse begrippen (hoewel er natuurlijk altijd wat veranderd kon worden, want echt plannen doen we niet en we houden sterk vast aan de Gambian time) Helaas werden een aantal mensen van de groep ziek, Awa kreeg last van een sikkelcel-crisis (ja, dat kennen we in Nederland niet, maar het is heel zielig, erg pijnlijk en weinig aan te doen..), Marie van haar luchtwegen en na de eerste dag was de helft van de groep moe, zeurderig, aan het hoesten of had hoofdpijn. Het leuke aan zo'n groep is dat er na de eerste dag ook een rolverdeling tot stand komt, en blijkbaar was het mijn beurt om de verzorgende rol op me te nemen. Ik heb medicijnen rondgedeeld (Gambianen houden niet van medicijnen slikken, vergeten het en houden op zodra ze zich weer iets beter voelen...) en gekookt, afgewassen, handjes vastgehouden en temperaturen opgenomen. Vaak gehoord 'Kyra is so strong', waar ik stiekem wel trots op was. De toubob is de enige die niet klaagt (niet waar, ook Fatou en Lilian waren sterk, Lilian was de moeder in de groep, een echte Momma, zo jammer dat ik geen foto's kan laten zien!)
We hebben dus heel veel plekken bezocht, de ene nog mooier dan de andere, twee (Tendaba en Wali Kunda) waren zo mooi dat ik er het liefst een week zou blijven. Tendaba is vlak bij Keneba, waar een MRC station is, in het Tendaba camp hebben we overnacht en een nachtelijke duik genomen (I love the smell of fresh chloor in the morning... ;)) en in Wali Kunda is ook een MRC station, waar ze voornamelijk onderzoek doen naar muggen (ik heb genoeg muggen onder de microscoop gezien voor de rest van m'n leven) en we hebben er heerlijk gelunched (gekookt op houtvuur) en gerelaxed. De avonden waren altijd erg gezellig en laat, wat 's ochtend om 6 uur niet fijn is, maarja, als je later opstaat dan is het alweer zo warm dat je de hele dag niets kan uitvoeren. Op de tweede en laatste avond in Basse was er een optreden van een bekende Gambiaanse artiest, Jaleba, waar we naartoe zijn gegaan en voornamelijk gezeten hebben, geluisterd naar reclame voor een telefoon provider en toen maar weer naar huis. De nacht daarna brachten we door in de homevillage van de begeleider, Salikenni (leuk, gezellig maar erg primitief... lees: gat in de grond voor je behoefte en emmer voor het 'douchen'), en toevallig was meneer Jaleba daar ook dus toen zijn we er weer naartoe gedaan én hebben we gedanst! ('Kyra can dance!') was heel erg leuk, ik was wel heel moe maar van dansen blijf je wakker.
Dat was zaterdag, de volgende dag gingen we terug naar huis, we zouden rond 10 uur vertrekken (Gambian time: half 12) en moesten heeel erg lang in de brandende zon wachten tot we de rivier over konden steken, waardoor we pas om 6 uur thuis waren en ik m'n zondag-stranddag miste.
Vanochtend om 7 uur weer fris en fruitig (...) op, voor de laatste dag bij MRC. Ja, alweer de laatste dag! Ik was van plan om deze week nog bij MRC te blijven en dan volgende week op de school te beginnen, maar plans have changed, ik had geen rekening gehouden met de paasvakantie. Als ik nog een week bij MRC zou blijven, had ik maar twee weken bij de school gehad en dat heeft weinig zin. Dus vandaag afscheid genomen, maar woensdag ga ik weer terug om een korte presentatie te geven over mijn ervaringen bij MRC (die ik op dit moment zou moeten maken... hehe)
Morgen krijg ik een rondleiding op de school en ga ik vroeg naar huis, want 'je zal wel moe zijn na die reis!' Nee joh. Lekker, dan kan ik m'n stranddag inhalen! Ik ben benieuwd hoe het is op de school, het gaat allemaal zo snel dat ik me er nog niet echt op het kunnen voorbereiden. Over minder dan 6 weken zit ik alweer in het vliegtuig terug!! Time flies...
Alweer een lange blog, sorry maar ik had veel te vertellen :) er komen zo snel mogelijk foto's, ik wil het zo graag allemaal laten zien!
Liefs
De fieldtrip was super leuk, we waren met een groep van een stuk of 10, en we zijn niet alleen naar Basse geweest, maar ook naar Keneba en Farato en Salikenni en en en... nouja, heel veel dorpen dus, de namen zeggen jullie natuurlijk helemaal niks. Woensdag zijn we vertrokken, Gambian time 8 uur (lees: half 10) en serieus, als ik dacht dat de wegen naar Basse erg waren, de weg naar Keneba was de overtreffende trap. Gelukkig hadden we een busje met airco, dus de ramen konden dicht blijven dus niet overal stof. Zoals ik ook al bedacht op de terugweg van m'n vorige trip naar Basse: Afrika is heel mooi als je in een auto met air conditioning zit. We hebben heel veel gezien, veel rondleidingen en uitleg gekregen, heel vaak gehoord hoe belangrijk het werk dat de fieldworkers doen wel niet is (wat het natuurlijk ook is, maar nadat je dat 3 keer gehoord hebt, weet je dat wel. Gambianen houden van herhalen..) Ik heb heeeel veel foto's gemaakt, en ik besef me dat ik de foto's van de eerste keer naar Basse ook nog niet ge-upload heb, maar ondanks dat ze op het usb-stickje staan én ik het usb-stickje zowaar bij me heb, ga ik ze niet uploaden want het internet is zo traag dat ik hier dan morgen nog zou zitten (en morgen ga ik voor het eerst naar Marina nursery school, dus dat kan niet)
Goed, de trip. Er is zooo veel te vertellen dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Laat ik eerst zeggen dat ik het heel erg naar m'n zin heb gehad, dat ondanks de hitte en de hobbelweggetjes het een super leuke ervaring was. We hadden elke dag een vol programma, al helemaal voor Gambiaanse begrippen (hoewel er natuurlijk altijd wat veranderd kon worden, want echt plannen doen we niet en we houden sterk vast aan de Gambian time) Helaas werden een aantal mensen van de groep ziek, Awa kreeg last van een sikkelcel-crisis (ja, dat kennen we in Nederland niet, maar het is heel zielig, erg pijnlijk en weinig aan te doen..), Marie van haar luchtwegen en na de eerste dag was de helft van de groep moe, zeurderig, aan het hoesten of had hoofdpijn. Het leuke aan zo'n groep is dat er na de eerste dag ook een rolverdeling tot stand komt, en blijkbaar was het mijn beurt om de verzorgende rol op me te nemen. Ik heb medicijnen rondgedeeld (Gambianen houden niet van medicijnen slikken, vergeten het en houden op zodra ze zich weer iets beter voelen...) en gekookt, afgewassen, handjes vastgehouden en temperaturen opgenomen. Vaak gehoord 'Kyra is so strong', waar ik stiekem wel trots op was. De toubob is de enige die niet klaagt (niet waar, ook Fatou en Lilian waren sterk, Lilian was de moeder in de groep, een echte Momma, zo jammer dat ik geen foto's kan laten zien!)
We hebben dus heel veel plekken bezocht, de ene nog mooier dan de andere, twee (Tendaba en Wali Kunda) waren zo mooi dat ik er het liefst een week zou blijven. Tendaba is vlak bij Keneba, waar een MRC station is, in het Tendaba camp hebben we overnacht en een nachtelijke duik genomen (I love the smell of fresh chloor in the morning... ;)) en in Wali Kunda is ook een MRC station, waar ze voornamelijk onderzoek doen naar muggen (ik heb genoeg muggen onder de microscoop gezien voor de rest van m'n leven) en we hebben er heerlijk gelunched (gekookt op houtvuur) en gerelaxed. De avonden waren altijd erg gezellig en laat, wat 's ochtend om 6 uur niet fijn is, maarja, als je later opstaat dan is het alweer zo warm dat je de hele dag niets kan uitvoeren. Op de tweede en laatste avond in Basse was er een optreden van een bekende Gambiaanse artiest, Jaleba, waar we naartoe zijn gegaan en voornamelijk gezeten hebben, geluisterd naar reclame voor een telefoon provider en toen maar weer naar huis. De nacht daarna brachten we door in de homevillage van de begeleider, Salikenni (leuk, gezellig maar erg primitief... lees: gat in de grond voor je behoefte en emmer voor het 'douchen'), en toevallig was meneer Jaleba daar ook dus toen zijn we er weer naartoe gedaan én hebben we gedanst! ('Kyra can dance!') was heel erg leuk, ik was wel heel moe maar van dansen blijf je wakker.
Dat was zaterdag, de volgende dag gingen we terug naar huis, we zouden rond 10 uur vertrekken (Gambian time: half 12) en moesten heeel erg lang in de brandende zon wachten tot we de rivier over konden steken, waardoor we pas om 6 uur thuis waren en ik m'n zondag-stranddag miste.
Vanochtend om 7 uur weer fris en fruitig (...) op, voor de laatste dag bij MRC. Ja, alweer de laatste dag! Ik was van plan om deze week nog bij MRC te blijven en dan volgende week op de school te beginnen, maar plans have changed, ik had geen rekening gehouden met de paasvakantie. Als ik nog een week bij MRC zou blijven, had ik maar twee weken bij de school gehad en dat heeft weinig zin. Dus vandaag afscheid genomen, maar woensdag ga ik weer terug om een korte presentatie te geven over mijn ervaringen bij MRC (die ik op dit moment zou moeten maken... hehe)
Morgen krijg ik een rondleiding op de school en ga ik vroeg naar huis, want 'je zal wel moe zijn na die reis!' Nee joh. Lekker, dan kan ik m'n stranddag inhalen! Ik ben benieuwd hoe het is op de school, het gaat allemaal zo snel dat ik me er nog niet echt op het kunnen voorbereiden. Over minder dan 6 weken zit ik alweer in het vliegtuig terug!! Time flies...
Alweer een lange blog, sorry maar ik had veel te vertellen :) er komen zo snel mogelijk foto's, ik wil het zo graag allemaal laten zien!
Liefs
-
15 Maart 2010 - 19:43
Jvdwoudeleen:
Lieve Kyra. wat een avonturen.vorige week had ik Philip en Titia op bezoek en had toen geen tijd om te antwoorden op je mooie gedicht,dat is werkelijk iets bizonders. ik hoop dat je nog een fijne 6 weken hebt, ik heb nog en kleine 5 weken hier, het zal vreemd zijn in Dokkum, maar m'n bridgedames zitten al weer te wachten en hebben al gepland.doeii, veel liefs van Oma -
15 Maart 2010 - 21:40
Alexandra Snouck H.:
Hee Kyr,,
wowie wat een verhaal weer:D leuk hoor:D
xxx Alex -
16 Maart 2010 - 13:03
Pappa:
Wat een prachtig verhaal, ik ben erg benieuwd naar de foto's maar realiseer me dat ik waarschijnlijk zal moeten wachten tot je weer thuis bent ! Veel succes op de school, weer heel wat anders !
Kusjes -
16 Maart 2010 - 16:17
Danique:
Liebe schwester,
Ik wil je nog even een compliment maken voor je mooie gedicht van de afgelopen keer. Dat kon je vroeger ook al zo goed:)
Jij en oma komen allebei binnen 2 maanden weer terug, gek hoor! Nog heel veel plezier op de school, enn.. vergeet vooral niet te chillen! ;)
Tot gauw, dan gaan we alweer naar Curacao!
Dikke kus van je zus
P.S. het wordt hier al lente!! -
16 Maart 2010 - 18:50
Pier:
He Kyra,
Ik volg je blogs altijd, maar ben te lui om dan een reactie achter te laten...
Ik vind jou schrijfstijl altijd grappig, sommige dingen hoor ik je gewoon zeggen.
Maar k kreeg toch bijna de tranen in de ogen toen ik je gedichtje las, vooral die laatste zin is zo mooi!
Dat wou k ff kwijt.
Kus Pier
Ps. Dat hoofddoekje mag je ook wel eens opdoen op stap, vind het zoooo sexy;) -
22 Maart 2010 - 21:48
Lilian :
Hej Mopje,
Het is hier in Nederland al 22 maart, hoor! Hoogste tijd voor een up-date op je blog!
Houd je goed en tot gauw,
Kus
Mam.
-
25 Maart 2010 - 15:33
DeMiep:
Hahaha ik heb de zin gespot. Ode aan Niels!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
