Home sweet home

Gistermiddag om half 4 Gambiaanse tijd (twee uur vroeger dan in Nederland) naar het vliegveld gereden, ingechecked, afscheid genomen en door de douane. Tot 7 uur 's avonds gewacht, toen in het vliegtuig, na een uur er weer uit en een uur wachten in een hokje, vliegtuig weer in, vliegen vliegen vliegen en slapen lezen muziekluisteren... en toen landden we om ongeveer 6 uur 's ochtends Nederlandse tijd op schiphol. Paspoortcontrole, bagage ophalen, douane, en daar stonden ze te wachten: pappie en mammie :) Home sweet home, welcome to The Netherlands to me!

Dat is een sterk versimpelde versie van een lange maar niet eens verschrikkelijke reis. Ik was alleen, voor het eerst helemaal zelluf met het vliegtuig, maar zat tot we de tussenlanding maakten op de Kaapverdische Eilanden naast een heel leuk meisje waar ik erg leuk mee gekletst heb, daarna verhuisde ze, de man naast haar verhuisde ook dus ik had drie stoelen voor mezelf. Na even gekletst te hebben met twee dames uit Wolvega (de wereld is zo klein, kom je net uit Gambia, zit je schuin voor twee Friezen) en toen languit liggen dutten/dommelen/luieren. Eigenlijk ging het allemaal best snel, vliegen is zo erg nog niet.

Het was geweldig om m'n ouders na 5 maanden weer te zien en het was echt even een emotioneel moment zoals je ook ziet bij dat tv programma 'Hello, Goodbye'. We hebben foto's gemaakt en slim als m'n moeder was, had ze een dik (maar foeilelijk) vest voor me meegenomen want het was ijskoud! (nu sta ik wel met dat ding op de foto... maar 't is net oars) De piloot zei voordat we landden: het is een mooie dag in Amsterdam, lekker weertje. Momenteel zo'n 6 graden.. Wat?! Pardon? 6 graden?! pff...

De hele reis naar huis ging ook ontzettend snel omdat ik helemaal 'euforisch' was, en ik heb volgens mij aan een stuk door gepraat. Ik had al last van een omgekeerde cultuurshock op het moment dat we schiphol uitliepen, wat een nette straten, wat een orde en wat een mooie auto's. Alles is strak en recht, en gelukkig was het heel rustig op de weg... als ik ook nog een file mee moest maken, was de cultuurshock me waarschijnlijk teveel geworden ;)

Bij thuiskomst hing er een groot spandoek van m'n vrienden aan het huis, welcome back, en allemaal grappige teksten die niet voor publicatie geschikt zijn. Er hing een vlag van m'n familie en allemaal gekleurde vlaggetjes, erg feestelijk, en natuurlijk moest ik weer op de foto (met dat vest nog steeds aan..) Heb m'n broertje z'n bed uit geschreeuwd en kwam erachter dat hij m'n broertje niet meer is... maar m'n grote broer. Toen even rondgelopen en me verbaasd over de luxe, de netheid, hoe schoon en stof- en zandvrij alles is.

Op een gegeven moment belde Remco, kom achterin de tuin. He? Ik, nietsvermoedend, op m'n slippers naar buiten, bevroor ongeveer en zag toen Miepje, Remco en Durk in een bootje aan komen varen, alsof het hoogzomer was. Nog steeds op m'n slippers ze alledrie omhelsd en toen gelijk wat warmers aangetrokken, zodat we een rondje door het pitoreske ( ;) ) Dokkum konden varen.

Ik moet een aantal dingen weglaten, wat zonde is van een geweldige dag maar er is zo veel gebeurd en staat nog zo veel te gebeuren dat het onmogelijk allemaal te vertellen valt... Maar het komt erop neer: het is fijn om weer thuis te zijn.

Vanavond weer een avond ouderwets stappen en morgen om half 6 rijden we weg.... weer op weg naar schiphol. Home sweet home... voor een dagje.