Groeten uit de rimboe... of niet?
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
23 Februari 2010 | Gambia, Banjul
Een blog uit de rimboe, die eigenlijk geen rimboe is. Ongelovelijk, ik slaap op een kamer die nog luxer is dan m'n kamer bij Tiny en Syrfo, ik heb een waterkoker en een magnetron en een airco. Haha, en ik maar met wc rollen en handdoeken slepen, nou, ik krijg twee keer per week nieuwe handdoeken en er ligt een jaarvoorraad wc papier. Ik had echt verwacht in een achtergesteld gebied terecht te komen, wat het eigenlijk ook is maar het verblijf hier bij de MRC outpost is ver boven verwachting. Het dorp is wel achtergesteld en de kliniek waar de artsen hun werk doen, is ook behoorlijk slecht. Maar ja, het kan allemaal veel slechter. Ik bekijk weer eens de plaatsen die voor ons heel slecht lijken, maar hier relatief heel goed zijn. Wil ik dan die slechte plekken wel zien?
Zaterdag zouden we om 7 uur vertrekken, nou, we zijn in Afrika dus dat werd half 9. Maar ik als echte Nederlander stond om 10 voor 7 al klaar, dus ik moest meer dan anderhalf uur wachten. Toen eindelijk het telefoontje, we zijn er bijna. In de auto, een landrover, met z'n 4en achterin gepropt. Over de south-bank, waar de wegen veel slechter zijn maar volgens de chauffeur zou het een stuk sneller zijn dan als we bij Banjul de rivier over wilden steken. Om eerlijk te zijn had ik liever een tijdje langer gewacht dan dat ik over die wegen reed. Als ik dacht dat de wegen naar Kaur of Kendingsabel hobbelweggetjes waren, nou, dan waren dit hobbelwegen in het kwadraat en met een hoofdletter H. Het valt gewoon niet eens uit te leggen hoe slecht die wegen waren, en overal zand. Dat rode zand dat overal tussendoor komt. Dus weer wat geleerd: draag nooit wit als je over hobbelweggetjes gaat rijden. Wat ik dus wel deed.
Maar goed, afgezien van de reis is het hier bijna een soort vakantie. Ik heb dus een eigen kamer met waterkoker en magnetron, eigen badkamer en kan gebruik maken van de IT-room waar ik zoveel kan internetten als ik wil.
Gister en vandaag zijn we naar de kliniek in het dorp geweest, want hier op MRC terrein is niet echt een kliniek maar alleen een klein kamertje waar een verpleegkundige zit, de artsen werken vanuit de kliniek in het dorp. Dus daar zondag na de kerkdienst (ja echt) even langs geweest, gister en vandaag patienten gezien. De consultatiekamer is 4 bij 4 meter met één behandeltafel, één bureau, vier stoelen voor twee artsen en twee patienten. Tegelijk ja. En dan lopen er ook nog een aantal verpleegkundigen rond, en vertalers, en Kyra. Eén grote chaos dus, maar wel heel interessant. In die paar uurtjes die we er gister en vandaag zijn geweest heb ik alweer heel veel geleerd. Een kindje met geelzucht gezien, echt, ik wist niet dat mensen zo geel konden worden. Van top tot teen! Een meisje met Syndroom van Down, en stiekem was ik heel trots dat ik die diagnose al gesteld had voordat de arts het zei. Ik heb veel rontgenfoto's bekeken want ongeveer elk kind hier heeft longontsteking (waar dus ook veel onderzoek naar gedaan wordt, onder andere naar een vaccinatie).
Gister middag ben ik nog naar de markt geweest en heb ik wat boodschapjes gedaan. Ik vroeg aan de eigenaar van de kantine hier op het terrein of ik zelf naar de markt kon, of dat veilig was. Hij zei van wel, zag mij moeilijk kijken en zei toen dat zijn nichtje wel even mee wilde. Prima :) Dus ik heb lekker veel fruit gekocht en andere spulletjes dus ik kan lekker voor mezelf koken. Met het meisje heb ik natuurlijk gelijk vrienden gemaakt, Fatou. Op een gegeven moment pakte ze m'n hand en zei ze 'now you are my friend'. Zo lief.
Al met al heb ik het hier heel erg naar m'n zin, in de rimboe die dus eigenlijk geen rimboe is. Heb nog geen foto's gemaakt maar dat doe ik nog en met een beetje geluk (en hulp van het usb stickje) krijgen jullie die 't weekend te zien.
Liefs
Zaterdag zouden we om 7 uur vertrekken, nou, we zijn in Afrika dus dat werd half 9. Maar ik als echte Nederlander stond om 10 voor 7 al klaar, dus ik moest meer dan anderhalf uur wachten. Toen eindelijk het telefoontje, we zijn er bijna. In de auto, een landrover, met z'n 4en achterin gepropt. Over de south-bank, waar de wegen veel slechter zijn maar volgens de chauffeur zou het een stuk sneller zijn dan als we bij Banjul de rivier over wilden steken. Om eerlijk te zijn had ik liever een tijdje langer gewacht dan dat ik over die wegen reed. Als ik dacht dat de wegen naar Kaur of Kendingsabel hobbelweggetjes waren, nou, dan waren dit hobbelwegen in het kwadraat en met een hoofdletter H. Het valt gewoon niet eens uit te leggen hoe slecht die wegen waren, en overal zand. Dat rode zand dat overal tussendoor komt. Dus weer wat geleerd: draag nooit wit als je over hobbelweggetjes gaat rijden. Wat ik dus wel deed.
Maar goed, afgezien van de reis is het hier bijna een soort vakantie. Ik heb dus een eigen kamer met waterkoker en magnetron, eigen badkamer en kan gebruik maken van de IT-room waar ik zoveel kan internetten als ik wil.
Gister en vandaag zijn we naar de kliniek in het dorp geweest, want hier op MRC terrein is niet echt een kliniek maar alleen een klein kamertje waar een verpleegkundige zit, de artsen werken vanuit de kliniek in het dorp. Dus daar zondag na de kerkdienst (ja echt) even langs geweest, gister en vandaag patienten gezien. De consultatiekamer is 4 bij 4 meter met één behandeltafel, één bureau, vier stoelen voor twee artsen en twee patienten. Tegelijk ja. En dan lopen er ook nog een aantal verpleegkundigen rond, en vertalers, en Kyra. Eén grote chaos dus, maar wel heel interessant. In die paar uurtjes die we er gister en vandaag zijn geweest heb ik alweer heel veel geleerd. Een kindje met geelzucht gezien, echt, ik wist niet dat mensen zo geel konden worden. Van top tot teen! Een meisje met Syndroom van Down, en stiekem was ik heel trots dat ik die diagnose al gesteld had voordat de arts het zei. Ik heb veel rontgenfoto's bekeken want ongeveer elk kind hier heeft longontsteking (waar dus ook veel onderzoek naar gedaan wordt, onder andere naar een vaccinatie).
Gister middag ben ik nog naar de markt geweest en heb ik wat boodschapjes gedaan. Ik vroeg aan de eigenaar van de kantine hier op het terrein of ik zelf naar de markt kon, of dat veilig was. Hij zei van wel, zag mij moeilijk kijken en zei toen dat zijn nichtje wel even mee wilde. Prima :) Dus ik heb lekker veel fruit gekocht en andere spulletjes dus ik kan lekker voor mezelf koken. Met het meisje heb ik natuurlijk gelijk vrienden gemaakt, Fatou. Op een gegeven moment pakte ze m'n hand en zei ze 'now you are my friend'. Zo lief.
Al met al heb ik het hier heel erg naar m'n zin, in de rimboe die dus eigenlijk geen rimboe is. Heb nog geen foto's gemaakt maar dat doe ik nog en met een beetje geluk (en hulp van het usb stickje) krijgen jullie die 't weekend te zien.
Liefs
-
23 Februari 2010 - 16:53
Jvdwoudeleen:
Hi Kiertje.en daar zijn de foto's dan al, zijn dat vissen die daar te drogen liggen? wat vriendelijke gezichten die meisjes, lijken wel Curacaoenaars. en wat fijn dat de rimboe toch meevalt. die vruchten daar zullen wel veel lijken op de vruchten die we hier hebben. andere benamingen natuurlijk. Houd je goed, geniet van je dagen. Liefs van Oma -
23 Februari 2010 - 20:38
Lilian :
Hej Rimboemeisje,
Wat heerlijk om even in de airco te kunnen zitten en slapen, dat is toch voor het eerst sinds je in Gambia bent?
Mag ook wel een keer als het 42 graden is! Ik zou smelten.......
Geniet van al dit nieuw en take care!
Dikke knuffel,
Mam -
23 Februari 2010 - 22:46
Lex:
he kyra! ik heb net met allieboy een filmpje gekeken, en zonet heb ik je geweldige verslag gelezen! het lijkt me geweldig om ook eens te doen(ik ga deze zomer net als de vorige naar Ukraine, maar Afrika is toch weer iets heel anders)! ronduit prachtig.
xxxxxxxxx -
23 Februari 2010 - 23:16
Alexandra Snouck H.:
Hee Kyr!
Leuk stukje weer! Fijn dat je even een normaal bedje hebt;) En onbeperkt internet, je begrijpt dat er nu een dagelijks verslag moet komen;)
xxx Alex! -
25 Februari 2010 - 18:06
Ank:
Hai die Kyra, ik ben dus weer thuis in de kou, alhoewel het nu wel mee valt het regent en het is in ieder geval boven nul. Gister flinke vertraging gehad we zaten in het vliegtuig en toe bleek er iets mis te zijn met de remmen,we hebben ruim 2 uur zitten wachten en denk maar niet dat we er uit mochten of iets aangeboden kregen, uiteindelijk kwamen ze wel met drankjes maar die mochten we gewoon betalen, slechte service dus.Vind het fijn voor jou dat het niet echt af zien is daar, mag ook wel eens mee vallen toch?
Wens je een goede tijd nog daar en straks in Kotu. Groetjes Ank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
